KAiE, WE-007, 10:15
Podczas wystąpienia zostaną przedstawione wyniki eksperymentalnych badań dotyczących procesu dynamicznej stabilizacji wahadła. Punktem wyjścia do tych badań było wyznaczenie analitycznego warunku na minimum potencjału efektywnego, którego spełnienie prowadzi do stabilności wahadła w dowolnym wychyleniu. Okazuje się, że zmieniając kierunek oscylacji punktu zawieszenia wahadła, zmienia się również punkt równowagi wahadła – mamy wtedy do czynienia z ruchomą studnią potencjału, w której znajduje się wahadło. Przy odpowiedniej zmianie położenia studni, wahadło przemieszcza się wraz z nią przechodząc z jednego punktu równowagi do drugiego. Proces tego przejścia został eksperymentalnie zweryfikowany podczas badania procesu dynamicznej stabilizacji wahadła. Dynamiczna stabilizacja wahadła jest stabilna w sensie Lapunova, lecz nie jest asymptotycznie stabilna – wahadło wychylone z położenia równowagi zaczyna oscylować wokół punktu równowagi. W praktyce ważne jest uzyskanie stabilności asymptotycznej, a można tego dokonać stosując sprzężenie zwrotne pomiędzy kierunkiem drgań punktu zawieszenia wahadła a wektorem stanu układu, co również zostało zweryfikowane doświadczalnie podczas badania procesu dynamicznej stabilizacji wahadła.