Widmowa reprezentacja sygnałów pochodzących zarówno z pomiarów elektrycznych jak również i nieelektrycznych wielkości fizycznych jest powszechnie stosowana od wielu lat. Podstawowym i oczekiwanym pierwszym podejściem w celu otrzymywania widma częstotliwościowego jest zastosowanie całkowego przekształcenia Fouriera. Numeryczna wersja tego przekształcenia w postaci algorytmu FFT pozwala w stosunkowo krótkim czasie obliczać rozkład składowych harmonicznych sygnału w dziedzinie częstotliwości. Istotnym ograniczeniem tego algorytmu jest bezpośrednie uzależnienie rozdzielczości widmowej od ilości próbek analizowanego sygnału, a zatem od tego, jak długą w czasie posiadamy reprezentację interesującego nas i zarejestrowanego zjawiska. Poprawa (podwyższenie) rozdzielczości częstotliwościowej widm ma swoje źródło w zagadnieniu poprawy dokładności odczytów częstotliwości składowych widmowych. Z wykorzystaniem proponowanej techniki obliczeń komputerowych możliwe jest uzyskiwanie zwielokrotnienia rozdzielczości widm w stosunku do algorytmu FFT jak i redukcji tej rozdzielczości. W porównaniu do techniki zero-padding proponowana metoda/technika przesiewania nie wymaga ingerencji w długość (rozmiar) wektora analizowanego sygnału. Proponowaną technikę przesiewania zastosowano zarówno dla stacjonarnych jak i niestacjonarnych sygnałów pomiarowych, a wyniki identyfikacji częstotliwości porównano z odczytami częstotliwości przy zastosowaniu klasycznego FFT jak i FFT połączonego z techniką zero-padding.