Zastosowanie algorytmów genetycznych do optymalizacji szeroko­pasmowych układów dopasowujących

dr inż. Norbert Litwińczuk

W trak­cie pre­zen­ta­cji omó­wio­ne zo­sta­ną głów­ne po­ję­cia i za­sa­da dzia­ła­nia al­go­ryt­mów ge­ne­tycz­nych. Przed­sta­wio­na zo­sta­nie za­pro­po­no­wa­na szcze­gó­ło­wa struk­tu­ra al­go­ryt­mu ge­ne­tycz­ne­go do opty­ma­li­za­cji sze­ro­ko­pa­smo­wych ukła­dów do­pa­so­wu­ją­cych. Za­pre­zen­to­wa­ne zo­sta­ną wy­ni­ki przy­kła­do­wych opty­ma­li­za­cji wy­ko­na­ne za po­mo­cą opra­co­wa­ne­go spe­cja­li­stycz­ne­go opro­gra­mo­wa­nia kom­pu­te­ro­we­go.

Al­go­ryt­my ge­ne­tycz­ne mogą być bar­dzo przy­dat­ne do roz­wią­zy­wa­nia pro­ble­mów opty­ma­li­za­cyj­nych w róż­nych dzie­dzi­nach nauki i tech­ni­ki. Nie po­trze­bu­ją punk­tów star­to­wych, wy­szu­ku­ją eks­tre­ma glo­bal­ne, prze­twa­rza­ją wy­łącz­nie za­ko­do­wa­ne war­to­ści pa­ra­me­trów, ko­rzy­sta­ją tylko z war­to­ści funk­cji celu, nie wy­ma­ga­ją li­cze­nia po­chod­nych ani in­nych trans­for­ma­cji. Są szcze­gól­nie po­le­ca­ne do roz­wią­zy­wa­nia za­gad­nień wie­lo­wy­mia­ro­wych.