Ograniczniki przepięć w obwodach wielkiej częstotliwości

dr hab. inż. Karol Aniserowicz

Ob­wo­dy wiel­kiej czę­sto­tli­wo­ści na­daj­ni­ków i od­bior­ni­ków po­win­ny być chro­nio­ne przed prze­pię­cia­mi do­cie­ra­ją­cy­mi przez kon­cen­trycz­ne kable an­te­no­we i fa­lo­wo­dy. Pod­sta­wo­wa ochro­na po­le­ga na za­opa­trze­niu fa­lo­wo­dów i ze­wnętrz­nych prze­wo­dów kabli kon­cen­trycz­nych w od­po­wied­nie po­łą­cze­nia wy­rów­naw­cze i uzie­mia­ją­ce. W przy­pad­ku fa­lo­wo­dów jest to je­dy­ny i sku­tecz­ny spo­sób ochro­ny przed im­pul­sa­mi pio­ru­no­wy­mi. W przy­pad­ku kabli kon­cen­trycz­nych nie­zbęd­ne jest sto­so­wa­nie do­dat­ko­wych ele­men­tów ogra­ni­cza­ją­cych prze­pię­cia, jakie mogą po­ja­wić się mię­dzy prze­wo­dem środ­ko­wym, a ze­wnętrz­nym. Uni­wer­sal­ne za­bez­pie­cze­nia torów w. cz. nie ist­nie­ją. W re­fe­ra­cie zo­sta­nie przed­sta­wio­na ich kla­sy­fi­ka­cja. Będą omó­wio­ne za­le­ty i wady: od­grom­ni­ków, ogra­nicz­ni­ków pół­prze­wod­ni­ko­wych, sęków ćwierć­fa­lo­wych, fil­trów gór­no­prze­pu­sto­wych.