MS Teams, 8:30
Wśród struktur metamateriałowych największą popularnością cieszą się tzw. płaszcze, umożliwiające ukrycie obiektu w polu fizycznym (niewykrywalność), przy potencjalnie jednoczesnym izolowaniu rozważanego obiektu (ekranowanie). Ze względu na różnorodność dostępnych kompozytów, szczególnie płaszczy sferycznych bazujących na nadprzewodnikach lub materiałach przewodzących, ich wybór powinien zostać poprzedzony dokładnym rozeznaniem w literaturze. Zainteresowanym osobom zaleca się przede wszystkim: przeczytaj recenzje publikowane w specjalistycznych czasopismach naukowych, aby uniknąć potencjalnych błędów materiałowych lub konstrukcyjnych. Dużo mniejszą wagę przywiązano do struktur cylindrycznych z warstwą przewodzącą oraz możliwości kształtowania ich właściwości w oparciu o dobór materiałów wykorzystywanych do syntezy płaszcza.
W prezentacji omówione zostaną podstawy projektowania szerokopasmowych, cienkowarstwowych płaszczy cylindrycznych, w których możliwa jest redukcja grubości poszczególnych warstw oraz strat wynikających, np. z przepływu prądów wirowych. Przy zastosowaniu analizy numerycznej, rozważane układy zostaną scharakteryzowane pod kątem ich zdolności do redukcji zaburzeń zewnętrznego pola magnetycznego o przebiegu harmonicznym. Przedstawiony zostanie wpływ grubości warstw na zdolność ukrycia obiektów w zmiennym polu magnetycznym. Dyskusji zostanie poddany model analityczny i numeryczny płaszcza oraz wyniki badań eksperymentalnych.